ΑΥΞΗΣΗ ΜΙΣΘΟΥ Η ΕΜΠΑΙΓΜΟΥ;

Ο κ. Τσίπρας και η ετερόκλητη παρέα που απαρτίζει τη σημερινή κυβέρνηση θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να τραβήξει το βλέμμα μας από τη ντροπιαστική Συμφωνία των Πρεσπών αλλά και από τα υπόλοιπα αίσχη που μας αποκαλύπτει καθημερινά ο συνοδοιπόρος του κ. Καμμένος.

Αμέσως μετά το μεγαλειώδες συλλαλητήριο της Αθήνας για τη Μακεδονία, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ επιχείρησε να αποπροσανατολίσει τον ελληνικό λαό με το σκάνδαλο NOVARTIS, με μια πρωτοφανή επίθεση κατά των πολιτικών της αντιπάλων. Όμως σήμερα που το σκάνδαλο της NOVARTIS, δεν φαίνεται να παράγει τα… επιθυμητά αποτελέσματα, έπρεπε να επινοηθεί κάτι πιο ανώδυνο, πιο εκλογικό, πιο… αριστερό!

Αύξηση του κατώτατου μισθού λοιπόν, που θα διαμορφωθεί στα 650 ευρώ από 1/2/2019. Η αύξηση αυτή θα προκαλέσει αλυσιδωτές αυξήσεις σε όσα επιδόματα έχουν ως βάση υπολογισμού τους τον βασικό μισθό, όπως για παράδειγμα, το επίδομα ανεργίας, το επίδομα μητρότητας, την αποζημίωση λόγω επίσχεσης εργασίας ή διακοπής των εργασιών της επιχείρησης, το επίδομα διαθεσιμότητας και άλλα.

Δεν θα αναφερθώ στο γεγονός ότι η κυβέρνηση καταψήφισε την αντίστοιχη διάταξη για αύξηση του κατώτατου μισθού που θα ξεκινούσε από 1/1/2017 με τον ν.4172/2013 που τον χαρακτήριζε ως «νόμο γαλέρα». Ούτε στο γεγονός ότι η όποια ωφέλεια στην τσέπη του μισθωτού θα εξανεμιστεί από 1/1/2020 που θα εφαρμοστεί η μείωση του αφορολόγητου για την οποία η κυβέρνηση έχει ήδη δεσμευτεί. Ούτε καν στο γεγονός, ότι στις ελεύθερες αγορές, τους μισθούς δεν τους εξαγγέλλει ο εκάστοτε πρωθυπουργός ως απόλυτος άρχων, αλλά τους συνδιαμορφώνουν κατόπιν διαπραγματεύσεων τα συνδικάτα εργοδοτών και εργαζομένων. Προτιμώ να εστιάσω στον πυρήνα της εξαγγελίας που αποδεικνύει το πόσο βαθιά διχαστική και ιδεοληπτική είναι η σημερινή κυβέρνηση.

Όποιος γνωρίζει την πραγματική εικόνα στην αγορά εργασίας και την τραγική κατάσταση των επιχειρήσεων, αναρωτιέται πού ακριβώς αποσκοπεί η κυβέρνηση. Αν αξιολογήσουμε την κατάσταση σφαιρικά και χωρίς λαϊκίστικες υπερβολές, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε, ότι οι επιχειρήσεις επιβαρύνονται μηνιαίως με υψηλότατα κόστη, μισθολογικά-φορολογικά, χωρίς δανεισμό και χωρίς την παραμικρή στήριξη από το κράτος. Αντί για στήριξη, η αύξηση του μισθού θα συνεπιφέρει αύξηση των εργοδοτικών εισφορών καθώς και των εισφορών των ελεύθερων επαγγελματιών, δημιουργώντας ακόμη μεγαλύτερα χρέη στους ήδη χρεωμένους επιχειρηματίες. Ενώ λοιπόν η οικονομία βρίσκεται σε τέλμα, η κυβέρνηση υπόσχεται ότι θα επιβάλει την αύξηση του κατώτατου μισθού με νέα πρόστιμα που θα αποτελειώσουν τις επιχειρήσεις.

Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, αν πράγματι τους ενδιέφερε η διασφάλιση των συμφερόντων των εργαζομένων, γιατί τόσα χρόνια που είναι στην εξουσία δεν φρόντισαν να διασφαλίσουν με τον ίδιο ζήλο ένα μίνιμουμ αποδοχών; Όταν ένας στους τρεις εργαζόμενους αμείβεται με 319 ευρώ σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΕΦΚΑ, όταν δεν πληρώνονται δώρα, εισφορές, όταν οι περισσότεροι εργαζόμενοι πληρώνονται για μειωμένη απασχόληση ενώ στην πραγματικότητα η απασχόληση είναι πλήρης, ποια ήταν τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση; Προς τι η πανηγυρική φιέστα κατά την υπουργική εξαγγελία; Πολύ απλά, τώρα αρχίζει το παραμύθι της αριστερής προστασίας στον εργαζόμενο και της παραδειγματικής τιμωρίας του άπληστου εργοδότη. Τώρα που η κυβέρνηση χρειάζεται ένα θετικό προεκλογικό αφήγημα και έναν βολικό αντιπερισπασμό για το Μακεδονικό.

Δυστυχώς όμως, θύματα αυτής της κυβέρνησης που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η παραμονή της στην εξουσία, είμαστε όλοι μας. Γιατί υποδαυλίζει συστηματικά και σκόπιμα τον διχασμό και τις κοινωνικές εντάσεις. Γιατί η οικονομία αντί να ενισχύεται με επενδύσεις και λιγότερη φορολογία, βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στη μιζέρια των επιδομάτων, αλλά κυρίως, γιατί μας θεωρούν μια άβουλη μάζα χωρίς αξιοπρέπεια και χωρίς ιδανικά, έτοιμη να θυσιάσει τα πάντα για ένα ξεροκόμματο. Προφανώς κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια.